کتاب ادب الهی: تربیت فرزند، به نقش والدین در تربیت فرزندان، روش تربیت دینی فرزندان، عصبانیت در تربیت فرزندان، تاثیر دوست و همنشنین در تربیت فرزندان و مواردی از این دست می‌پردازد.
وسایل ارتباطی گسترده، خطرهای فراوان روابط اجتماعی، تاثیر محیط آموزشی، فرقه‌ها و مکتب‌های منحرف، دوست‌یابی آسان و بسیاری موارد دیگر، دغدغه‌های والدین برای تربیت فرزندان است. به این دغدغه ها با نگاه‌های مختلفی پاسخ داده شده است. اما شاید این اولین بار باشد که با رویکرد تربیتی و عملی از زاویۀ آیات و روایات پاسخ‌های کاربردی را از لسان یک معلم و مربّی اخلاق و مرجع تقلید می‌شنویم.
برای خانواده‌ها بسیار حیاتی و لازم است که وظایف خود نسبت‌به فرزندان را بدانند و به آنها عمل کنند. بی‌شک عمل به این دستورات، هم راه سعادت فرزندان را فراهم می‌آورد و هم پاسخ الهی به دغدغه‌های صحیح والدین می‌دهد.
در بخشی از کتاب می‌خوانیم:
احتیاج به ادب در کسانی که دارای عقل هستند، مانند احتیاج بذر گیاهان به باران است که ا گر باران نبارد، هیچ بذری رشد نخواهد کرد. من تعبیر می‌کنم که تربیت نسبت به بذر الهی، نقش آبیاری را دارد؛ بنابراین هر کودکی که به دنیا می‌آید، در وجودش بذر الهی هست. نقش تربیت این است که این بذر را در بُعد عملی و نظری، بارور کند و به او قدرت تشخیص حق از باطل را عطا کند؛ در واقع افراد، طبق همان روش تربیت الهی، فرزند خویش را تربیت کنند.
هنوز بررسیای ثبت نشده است.