کتاب آسید علی آقا می کوشد تا تصویری از زندگی و زمانه و شاگردان سید علی آقا قاضی ارائه کند. کتاب از زبان مرحوم سید علی قاضی، است و با زاویه دید اول شخص نوشته شده است. در این کتاب سبک زندگی و سلوک ایشان بیان می شود. سپس پای شاگردان ایشان به میان می آید و از زبان مرحوم قاضی، احوالات و مشی و مرام برخی از زبده ترین شاگردان ایشان مثل علامه طباطبایی ، سید هاشم موسوی حداد و محمدتقی بهجت به تصویر کشیده می شود. نحوه ی سلوک، طریقه آشنایی با سید علی آقا و مرارتهای این شاگردان نیز از زبان سید علی قاضی بیان می شود.
در بخشی از کتاب می‌خوانیم:
بیست و سه سال داشتیم و به شوق تحصیل، روز از شب نمی شناختیم. شوق به نجف در ما بیشتر و بیشتر می شد. می‌دانستیم که سرزمینی است که ما را می‌کِشد. می‌دانستیم که مطلوب ما آنجاست، اما باید اقبالی روی می‌کرد، باید سعادتی رخ می‌نمود تا بدان مدینۀ مبارک درآییم.بالاخره آن روز فرارسید. پدر آن روزها در بستر بیماری بود. به جانشینی از او بر منبر می‌شدم. روزی پدر ما را خواند و گفت: «کاروانی راهی عتبات‌اند. فردی را به‌عنوان روحانی می‌خواهند تا آن ها را همراهی کند. تو رخت بربند و با آنها راهی شو.» این سخن که شنیدیم، اشک در چشمانمان حلقه زد. دانستیم که دعاهای سحرگاهانمان به اجابت قرین شده است. دانستیم که مولا علی(ع) اذن ورود داده است و با همسر و فرزندان در معیّت کاروان راهی آن دیار دیرین شدیم…
هنوز بررسیای ثبت نشده است.