در بخشی از کتاب “دلم تنگه براتون” می‌خوانیم:
با ایشان از سال 1359 تا 1364 ارتباط داشتم و با او صمیمی بودم. ایشان دو و میدانی کار می‌کرد و استعداد عجیبی داشت.
ولی قطع نظر از ورزش دو، علی‌عباس هنوز محاسن نداشت ولی بچه‌ها را به سوی خدا هدایت می‌کرد.
در زمینه مسائل دینی با دوستانش صحبت می‌کرد و به آن‌ها می‌گفت: شما باید از امام تقلید کنید و از امام خیلی برای بچه‌ها تعریف می‌کرد.
هم سن و سال‌های او هنوز اهل نماز نبودند ولی ایشان بچه‌ها را به مسجد دعوت می‌کرد و خیلی خوب با بچه‌ها رفیق می‌شد و آن‌ها را هدایت می‌کرد.
علی‌عباس خوش‌سخن بود و همه او را دوست داشتند. وقتی موقع اذان می‌شد و ما برای تمرین می‌آمدیم، در خود استادیوم نماز می‌خواند و می‌گفت: اگر نمی‌توانیم به مسجد برویم باید در همین استادیوم نماز بخوانیم.
کتاب “دلم تنگه براتون” به همت انتشارات شهید ابراهیم هادی روانه‌ی بازار نشر شده است.
هنوز بررسیای ثبت نشده است.